Gods plan voor mijn toekomst

Jeremia 29:11 zegt: Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.

Dat klinkt geweldig, heel aantrekkelijk, en hier wordt je heel blij van, toch? Zijn plan staat vast voor Mijn toekomst, ik hoef me geen zorgen te maken. Als ik iets fout doe zal Hij me vergeven en komt Zijn plan toch wel in orde. Er is hoop!

Tot ik deze tekst tegen kwam die me ineens de ogen opende: 

Gods plan voor mijn toekomst hield al rekening met mijn stommiteiten.

Plotseling moest ik denken aan alle stommiteiten van andere mensen en mijn afkeuring daarover. Ik oordeel, ik zet mensen in een hoek, ik bepaal wel even dat het nooit meer iets kon worden met die of die. Maar waar haal ik het lef vandaan om anderen te oordelen en te beperken terwijl ik voor mijzelf deze tekst met twee handen aanpak en mijzelf mijn stommiteiten vergeef en mijzelf een hoopvolle toekomst voor ogen houd? Ineens besef ik me dat ik nog een hele weg heb te gaan. 

In een ver verleden heb ik een opleiding mode en kleding gedaan. We leerden daar wat er 'in' is en wat er 'uit' is. We leerden naar de straatmode te kijken, te ontdekken wat er speelt en we leerden dus ook oordelen over hoe iemand er uit ziet. Is die persoon hip, hoort ie er bij, snapt ie de nieuwe mode en past hij of zij die goed toe. Ik heb na de opleiding heel lang geworsteld met het oordelen op de buitenkant van iemand. Het was er zo ingeprent dat ik een mening over het uiterlijk moest hebben, dat ik iemand in een hokje moest plaatsen. Ik heb nu aardig door dat iedereen gewoon lekker zijn ding mag doen en mag dragen wat hij of zij leuk vindt, of kan betalen, of gewoon omdat het lekker zit. De buitenkant heb ik dus wel in controle... 

Maar nu een stap verder. Nu ook helemaal mijn oordeel loslaten over iemands keuzes. Loslaten of ik er wel of niet achter sta, loslaten dat ik er überhaupt een oordeel over wil hebben, loslaten en overlaten aan God wat Zijn plan met die persoon is. Ik heb niet het recht om over iemand te oordelen of iemand in een hokje te zetten. Ik heb niet het recht om met 2% informatie wel even te menen hoe iemand moet leven of welke keus hij of zij moet maken volgens mij. Hoe makkelijk is het om wel even te bepalen voor iemand hoe het zou moeten.  En dat wil ik niet meer. Ik wil vrij zijn om iedereen met een open mind en open armen te ontmoeten. Ik wil vrij zijn om jou jou te laten zijn, om je de vrijheid te geven te zijn wie je bent en je op jouw tempo en op jouw manier te laten groeien in Gods plan. Ik wil je bemoedigen, niet beperken. 

Betekent dit dat ik dan maar alles goed moet vinden? Nee. God heeft natuurlijk normen en waarden. Maar naast die normen en waarden is altijd Zijn liefde levensgroot, wat iemand ook doet of heeft gedaan, welke keuzes iemand ook maakt. Ik wil liefhebben op Zijn manier. Ik wil het oordeel aan Hem overlaten. Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld zult worden. 

Oordelen, een mening over iets hebben, heeft o zo vaak met afkeuren te maken. Ik ga er naar streven niet meer te oordelen. Ik was al een eind op weg maar als God je iets laat zien ben je er blijkbaar nog niet helemaal vrij van. Ik ga dus weer aan de slag. Doe je mee?

With love

Carmen